Technika styl klasyczny - żabka

STYL KLASYCZNY charakteryzuje się dużym zróżnicowaniem pod względem sposobów pływania jest  jednak w dalszym ciągu obarczony regułami, którymi należy się kierować w kształtowaniu optymalnej techniki pływania.  

Główne umiejętności techniczne w stylu klasycznym to:
– prawidłowa koordynacja pracy ramion i nóg
– szerokie zagarnięcie kończynami górnymi
– skuteczna praca kończyn dolnych
– prawidłowa pozycja ciała z odpowiednim pochyleniem w przód
– późna faza oddechowa

Położenie ciała w stylu klasycznym

Ciało powinno przyjmować opływowe położenie, być zanurzone w wodzie z biodrami blisko powierzchni, napięte i wyprostowane. Ramiona wyprostowane w stawach łokciowych ku przodowi, dłonie blisko siebie. Głowa umieszczona pomiędzy nimi. Kończyny dolne złączone i wyprostowane w stawach kolanowych, stopy obciągnięte. Ruchy kończyn górnych i dolnych muszą być symetryczne, a linia barków równoległa do powierzchni wody. Cały cykl ruchowy w żabce składa się z kilku faz od napłynięcia, aż po fazę wyleżenia. Głowa w każdym cyklu musi przecinać powierzchnie wody.


Ruch ramion w stylu klasycznym


FAZA NAPŁYNIĘCIA

Faza napłynięcie w stylu klasycznym - żabce.

Rozpoczyna się w pozycji opływowej, z głową w jednej linii z kręgosłupem i wzrokiem skierowanym na dno basenu,  ręce znajdują się z przodu, z dłońmi ułożonymi płasko, wnętrzem w kierunku dna basenu. Pływak naciska dłońmi na wodę, zginając nieco rękę w stawie nadgarstkowym. Łokcie lekko się unoszą.


FAZA POCIĄGNIĘCIA

Faza pociągnięcia w żabce - stylu klasycznym.

Pływak wykonuje sekwencje ruchów doprowadzając do chwytu wody. Zwiększa nacisk dłońmi i przedramionami na wodę poprzez zgięcie w stawach łokciowych z równoczesnym zagarnięciem przedramionami po kolistej trajektorii na zewnątrz, w dół i lekko w tył. Twarz jest delikatnie zwrócona w przód.


FAZA ODEPCHNIĘCIA

Faza odepchnięcia w stylu klasycznym - żabce.

Głowna faza napędowa ruchu ramion w żabce. Charakteryzuje się energicznym okrężnym ruchem ramion do wewnątrz. Następuje szybkie i płynne zginanie i przywodzenie ramion. W końcowym etapie fazy odepchnięcia ręce zbliżają się ku sobie pod brodą, a łokcie pod klatką piersiową pływaka. Następuje wdech.


FAZA WYRZUTU RAMION W PRZÓD

Faza wyrzutu ramion w przód w żabce.

Kończyny górne przyjmują opływowe położenie. Następuje wyciągnięcie ramion w przód z dynamicznym wyrzutem barków i ramion do przodu w dół. Tułów wyprostowany, biodra tuż pod powierzchnią wody.


Ruch nóg w stylu klasycznym


FAZA PODCIĄGNIĘCIA

Faza pociągnięcia w stylu klasycznym - praca nóg

Charakteryzuje się luźnym, ale energicznym przyciągnięciem kończyn do pozycji ugięcia w stawie kolanowym (35-45 stopni) z równoczesnym maksymalnym zgięciem grzbietowym w stawach skokowych stopy na zewnątrz.


FAZA ODEPCHNIĘCIA

Faza odepchnięcia w stylu klasycznym praca nóg

Napędowa i najważniejsza faza w stylu klasycznym. Pływak wykonuje energicznie okrężny ruch kończyn dolnych w bok, w tył i do wewnątrz. Po dynamicznym wyproście stawów kolanowych i biodrowych następuje przywodzenie i złączenie nóg. Tułów wyprostowany, biodra tuż pod powierzchnią wody.


FAZA WYLEŻENIA

Faza wyleżenia w stylu klasycznym praca nóg

Głowa pomiędzy wyprostowanymi ramionami, wzrok skierowany w dół, nogi są rozluźnione. Pływak przyjmuje opływowe położenie ciała przy powierzchni lustra wody.


KOORDYNACJA RUCHÓW PŁYWACKICH


Poprawna koordynacja ruchów kończyn górnych i dolnych polega na tym, aby wykonywać ruch ramionami w chwili, gdy nogi są wyprostowane (nie stwarzają dodatkowych oporów), natomiast ruch nóg wykonuje się wówczas, gdy ręce są wyprostowane, a ciało ma kształt opływowy. Wdech związany jest z pracą ramion i przypada na moment przywodzenia łokci do tułowia.

Prawidłowa koordynacja ma za zadanie zwiększyć skuteczność ruchów napędowych i minimalizować tworzone opory. Decydującym elementem koordynacji pracy kończyn górnych i dolnych jest szybowanie, ponieważ ramiona jak i nogi kończą cykl ruchowy i przyjmują wyprostowaną pozycję. Ciało jest w pozycji strzałki, czyli w najbardziej hydrodynamicznym ułożeniu, jest to moment, w którym pływak porusza się najefektywniej i najszybciej dzięki sile napędowej wynikającej z kopnięcia.


Źródła:
1. Bartkowiak E., Pływanie. Program szkolenia dzieci i młodzieży, COS, Warszawa, 1997
2. Bartkowiak E., Sportowa technika pływania, COS, Warszawa, 1995
3. Głąb S., Wybór ćwiczeń w nauczaniu sportowych technik pływania, Poznań, 2016
4. Rakowski M., Sportowy trening pływacki, Londyn,  2010

5. https://www.instagram.com/macaiastudio/